MERCORIA

MERCORIA

Villa, a Mercurio cognominata, quem Galli, inque his Fredegarius, et Carolus M. in Ep. ad Fastradam Reginam coniugem suam, Mercorem dixêre; alias villa Mercorius, locus Galliae est, in Lemovicibus, Mercqs vulgo: quam Aicardus de Merccria, missus Unaldi, tradidisse dicitur cum Ecclesia S. Martini, Gairulfo Abbati Monachisque Bellilocensibus, annô 3. Caroli Imperatoris. Est autem Bellilocus Beaulieu, locus in Lemovicibus, ad Duranium vel Dordoniam situs, cum insigni Monasterio Abbatialî, ante annos 800. structo. Est quoque Mercorium, castrum in Arvernis et provinc. Aquitania I. Ducatûs titulo illustre, olim Marcueil et Mercuevil; vulgô nunc Mercueur, Mercoeur et Mercure. Ioh. Parisiensis Marcolium nuncupat, Dalfinum Alverniae, et dominum Beraudum de Marcolio numerans, inter adiutores Onardi domini Montis acuti, adversus Erardum dominum S. Verani. Mercurium castrum appellatur in vita S. Desiderii Cadurc. Episc. Meminit quoque Mercuritii, vulgo Merq, loci Calesio proximi in Morinis, Lambertus Presbyter Ardensis: Nimirum Galli Deum maxime Mercurium coluêre, ut scribit Caesar l. 6. Bell. Gall. c. 17. et ab eo non pauca loca cognominavêre. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall. in voce Melgorium.